Η υπερκατανάλωση αντιβιοτικών που παρατηρείται στις μέρες μας και απειλεί να επιστρέψει την ανθρωπότητα στην προ πενικιλίνης εποχή, λόγω της αυξανόμενης αντίστασης στα αντιμικροβιακά φάρμακα, προκαλεί έντονο προβληματισμό στον επιστημονικό κόσμο. Ο κίνδυνος της εμφάνισης μιας παγκόσμιας επιδημίας από τη μείωση της δραστικότητας των αντιβιοτικών απέναντι σε συνηθισμένες λοιμώξεις, εξαιτίας της κατάχρησης τους χρόνο με το χρόνο γίνεται όλο και πιο ορατός. Τα ανθεκτικά στα αντιβιοτικά βακτηρίδια αποτελούν καθημερινό φαινόμενο σε πολλά ευρωπαϊκά νοσοκομεία, αυξάνοντας τόσο τη νοσηρότητα όσο και τη θνησιμότητα των ασθενών καθώς και τη διάρκεια νοσηλείας σε αυτά. Η εμφάνιση ανθεκτικών μικροβίων αποτελεί μέγιστο κίνδυνο Δημόσιας Υγείας λόγω του ότι οι λοιμώξεις που προκαλούν χαρακτηρίζονται ως πολύ σοβαρές και συχνά απειλητικές για τη ζωή των ασθενών, με τεράστιο οικονομικό βάρος στα συστήματα υγείας αλλά και στα άτομα και ευρύτερα στην κοινωνία. Συγκεκριμένα οι νοσοκομειακές λοιμώξεις από πολυανθεκτικά μικρόβια “κοστίζουν” στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε) ανά έτος 37.000 ζωές καθώς και 5,5 δισεκατομμύρια ευρώ κόστη νοσηλείας. Αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός ότι τόσο η Ελλάδα όσο και η Κύπρος κρατούν, τα τελευταία χρόνια, τα ηνία στην κατάχρηση αντιβιοτικών, μεταξύ των χωρών της Ε.Ε.
Παρόλο που εντοπίζονται πολλοί λόγοι για τα διαφορετικά ποσοστά αντοχής που παρατηρούνται – όπως οι υποκείμενες ασθένειες, η ποιότητα της νοσοκομειακής περίθαλψης, τα ποσοστά ανοσοποίησης καθώς και διάφοροι άλλοι κοινωνικοί παράγοντες – ως κύρια αιτία της ανάπτυξης αντοχής των μικρόβιων στα διάφορα αντιβιοτικά χαρακτηρίζεται η αλόγιστη χρήση τους. Έτσι, προκειμένου να διασφαλιστεί η συνέχιση της αποτελεσματικότητας των αντιβιοτικών είναι αναγκαίο να περιοριστεί δραστικά η ανεξέλεγκτη χρήση τους στον άνθρωπο, στην κτηνοτροφία καθώς και στην εντατική ιχθυοκαλλιέργεια, διότι εντοπίζεται σαφής διασύνδεση μεταξύ χρήσης αντιβιοτικών για κτηνιατρικούς σκοπούς και ανάπτυξης αντιμικροβιακής αντοχής στους ανθρώπους. Επιπρόσθετα είναι απαραίτητο να αντιμετωπιστεί και το ζήτημα της ανεξέλεγκτης απόρριψης ληγμένων ή “οικιακών” φαρμάκων στα απορρίμματα μας, αφού με τον τρόπο αυτό ίχνη αντιβιοτικών ουσιών καταλήγουν τόσο στο πόσιμο νερό, όσο και στο έδαφος που καλλιεργούμε και κατά συνέπεια στην τροφική ανθρώπινη αλυσίδα.
Η εξάλειψη του φαινομένου της αλόγιστης χρήσης και πώλησης αντιμικροβιακών ουσιών σε ολόκληρη την αλυσίδα διακίνησης και εφοδιασμού φαρμάκων θα πρέπει να αποτελεί τον βασικό πυλώνα μιας εθνικής αλλά και παγκόσμιας στρατηγικής για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου